De start....
Blijf op de hoogte en volg Sunny
10 Februari 2015 | Bangladesh, Dhaka
Na te zijn aangekomen in het immer drukke Dhaka, het huisarrest te hebben overleefd en de hoofdattractie te zijn geweest in Fort Lalbagh, was het zondag toch echt tijd om te beginnen met de in-country training, ofwel the induction training. Daar Bangladesh een islamitisch land is vallen de werkdagen op zondag tot en met donderdag, weekenden op vrijdag en zaterdag.
De veiligheidssituatie in Dhaka vraagt om flexibiliteit. We beginnen een uurtje eerder, zodat we de aangekondigde stakingen voor zijn. Toen ik mij opgaf voor ontwikkelingswerk had ik een iets andere voorstelling, dan op zondags om 7:00 uur op kantoor te zijn. Enfin, VSO regelt het wel top. We worden dagelijks gehaald en gebracht met een privé busje. Ze werken alleen met chauffeurs die ze al geruime tijd kennen via speciale bureaus. Er wordt veel waarde gehecht aan onze aanwezigheid en ze doen er alles aan om ons veiligheidsgevoel op niveau te houden.
'Ons' wil zeggen: 3 ontwikkelingswerkers van Accenture (Alexandra en Daniel uit Duitsland en Kotaro uit Japan) en 6 Randstadters (Steffie uit Duitsland, Daniela uit Italië, Marij, Marion, Kalina en ondergetekende uit de Nederlanden). Leuke groep mensen bij elkaar. Vooral om Kotaro lig ik steeds in een deuk. Kerel is echt grappig zonder dat hij het door heeft.
Nu vind ik mij zelf redelijk chauvinistisch met mijn 2 pakken stroopwafels en pak drop, Kotaro daarentegen neemt zijn eigen rice-cooker mee. Een rice-cooker zonder rijst kan natuurlijk niet, dus sleept de beste man maar liefst 10 kilo rijst in zijn koffer mee. Als je vraagt waarom hij dat in godesnaam meezeult, antwoord hij dat hij in ieder geval geen honger gaat lijden. Daarbij is een rice-cooker wel echt handig: je drukt op een knop en je rijst is altijd goed (ik hoop voor hem dat hij minder power-cuts heeft dan wij, anders heeft de beste man alleen droge rijst te eten). Bijkomstigheid: rijst is het hoofdbestanddeel van een Bengalese maaltijd, dat vind je hier op elke straathoek. Kotaro vind Japanse rijst lekkerder. Hij is de enige die boven de toegestane 40 kilo bagage komt. Niet te doen deze man. Zijn Bose speakers moesten namelijk ook mee (eerlijk is eerlijk, Bose speakers zijn wel noodzakelijk in een ontwikkelingsland en gelukkig werken boxen niet op stroom). Een vent uit duizenden waar ik veel me lach. We nemen elkaar lekker in de zeik, zij het ik hem iets meer dan hij mij. Oké, oké, ik vooral hem, maar gelukkig kan hij het waarderen. De afspraak staat al dat we na dit avontuur in Amsterdam een drankje gaan drinken. Vervolgens ga ik dan wel weer een keer naar Tokio.
Back to business..
Tijdens deze week krijgen we informatie over hoe VSO werkt, welke missie en visie ze nastreven. Tevens wordt ons uitgelegd hoe we rapporteren en welke verwachtingen er aan ons worden gesteld. Natuurlijk zijn we ook begonnen met onze lessen Bangla (Amar nam Sunny, ami Holland theke essechi, ami Bangla shicktchi = Mijn naam is Sunny, ik kom uit Holland, ik leer Bangla) Kind kan de was doen.
Er komt tijdens onze training een gast docent spreken, dhr. Mesbah Kamal. Hij is een autoriteit als het aan komt op de geschiedenis van Bangladesh. Professor aan de universiteit met 23 boeken achter zijn naam. Hij geeft ons inzicht in de geschiedenis van Bangladesh en de huidige situatie. Hij is heel open geeft antwoord op al onze vragen, geen restricties. Tijdens de burgeroorlog van '71 is hij in een avond 14 familieleden kwijtgeraakt. Hele bijzondere man, die ondanks alle tegenslagen in zijn leven, gelooft in een beter Bangladesh. Ondanks dat hij een erg druk bezet man is (zijn assistent was niet mee, zijn mobiel ging wel 20 x over) wilde hij ons graag te woord staan. Zijn dank uitspreken dat wij naar Bangladesh zijn gekomen om onze kennis te delen. Ik werd er stil van.
De trainingen duren dagelijks gemiddeld tot 17:00 uur. Daarna worden we opgehaald en weer naar ons appartement gebracht. We hebben dan tijd om in de buurt rond te gaan struinen .
Bengalen zijn een vrolijk en nieuwsgierig volk. We worden aangekeken en op het moment dat je een hoofdknikje geeft, komt daar die lach van oor tot oor. Kinderen willen hun Engels oefenen, Hi what is your name? Where are you from? Als we dan in het Bangla antwoorden krijsen ze van het lachen. Die blanken spreken onze taal!
Donderdag horen we dat over land reizen wordt afgeraden. We gaan het eerste stuk door de lucht, van Dhaka naar Chittagong Airport. Daar zullen we worden opgehaald door een local die ons vervolgens in een rit van 4 uur naar onze bestemming in Khagrachari zal brengen. We hebben er zin in.
De veiligheidssituatie in Dhaka vraagt om flexibiliteit. We beginnen een uurtje eerder, zodat we de aangekondigde stakingen voor zijn. Toen ik mij opgaf voor ontwikkelingswerk had ik een iets andere voorstelling, dan op zondags om 7:00 uur op kantoor te zijn. Enfin, VSO regelt het wel top. We worden dagelijks gehaald en gebracht met een privé busje. Ze werken alleen met chauffeurs die ze al geruime tijd kennen via speciale bureaus. Er wordt veel waarde gehecht aan onze aanwezigheid en ze doen er alles aan om ons veiligheidsgevoel op niveau te houden.
'Ons' wil zeggen: 3 ontwikkelingswerkers van Accenture (Alexandra en Daniel uit Duitsland en Kotaro uit Japan) en 6 Randstadters (Steffie uit Duitsland, Daniela uit Italië, Marij, Marion, Kalina en ondergetekende uit de Nederlanden). Leuke groep mensen bij elkaar. Vooral om Kotaro lig ik steeds in een deuk. Kerel is echt grappig zonder dat hij het door heeft.
Nu vind ik mij zelf redelijk chauvinistisch met mijn 2 pakken stroopwafels en pak drop, Kotaro daarentegen neemt zijn eigen rice-cooker mee. Een rice-cooker zonder rijst kan natuurlijk niet, dus sleept de beste man maar liefst 10 kilo rijst in zijn koffer mee. Als je vraagt waarom hij dat in godesnaam meezeult, antwoord hij dat hij in ieder geval geen honger gaat lijden. Daarbij is een rice-cooker wel echt handig: je drukt op een knop en je rijst is altijd goed (ik hoop voor hem dat hij minder power-cuts heeft dan wij, anders heeft de beste man alleen droge rijst te eten). Bijkomstigheid: rijst is het hoofdbestanddeel van een Bengalese maaltijd, dat vind je hier op elke straathoek. Kotaro vind Japanse rijst lekkerder. Hij is de enige die boven de toegestane 40 kilo bagage komt. Niet te doen deze man. Zijn Bose speakers moesten namelijk ook mee (eerlijk is eerlijk, Bose speakers zijn wel noodzakelijk in een ontwikkelingsland en gelukkig werken boxen niet op stroom). Een vent uit duizenden waar ik veel me lach. We nemen elkaar lekker in de zeik, zij het ik hem iets meer dan hij mij. Oké, oké, ik vooral hem, maar gelukkig kan hij het waarderen. De afspraak staat al dat we na dit avontuur in Amsterdam een drankje gaan drinken. Vervolgens ga ik dan wel weer een keer naar Tokio.
Back to business..
Tijdens deze week krijgen we informatie over hoe VSO werkt, welke missie en visie ze nastreven. Tevens wordt ons uitgelegd hoe we rapporteren en welke verwachtingen er aan ons worden gesteld. Natuurlijk zijn we ook begonnen met onze lessen Bangla (Amar nam Sunny, ami Holland theke essechi, ami Bangla shicktchi = Mijn naam is Sunny, ik kom uit Holland, ik leer Bangla) Kind kan de was doen.
Er komt tijdens onze training een gast docent spreken, dhr. Mesbah Kamal. Hij is een autoriteit als het aan komt op de geschiedenis van Bangladesh. Professor aan de universiteit met 23 boeken achter zijn naam. Hij geeft ons inzicht in de geschiedenis van Bangladesh en de huidige situatie. Hij is heel open geeft antwoord op al onze vragen, geen restricties. Tijdens de burgeroorlog van '71 is hij in een avond 14 familieleden kwijtgeraakt. Hele bijzondere man, die ondanks alle tegenslagen in zijn leven, gelooft in een beter Bangladesh. Ondanks dat hij een erg druk bezet man is (zijn assistent was niet mee, zijn mobiel ging wel 20 x over) wilde hij ons graag te woord staan. Zijn dank uitspreken dat wij naar Bangladesh zijn gekomen om onze kennis te delen. Ik werd er stil van.
De trainingen duren dagelijks gemiddeld tot 17:00 uur. Daarna worden we opgehaald en weer naar ons appartement gebracht. We hebben dan tijd om in de buurt rond te gaan struinen .
Bengalen zijn een vrolijk en nieuwsgierig volk. We worden aangekeken en op het moment dat je een hoofdknikje geeft, komt daar die lach van oor tot oor. Kinderen willen hun Engels oefenen, Hi what is your name? Where are you from? Als we dan in het Bangla antwoorden krijsen ze van het lachen. Die blanken spreken onze taal!
Donderdag horen we dat over land reizen wordt afgeraden. We gaan het eerste stuk door de lucht, van Dhaka naar Chittagong Airport. Daar zullen we worden opgehaald door een local die ons vervolgens in een rit van 4 uur naar onze bestemming in Khagrachari zal brengen. We hebben er zin in.
-
10 Februari 2015 - 11:57
Vellah:
Klinkt goed, schattie. Ik was in de veronderstelling dat jullie afgelopen donderdag (5e) al naar Chittagong vlogen, maar dat klopt dus niet? -
10 Februari 2015 - 12:27
Nora:
Sunny! Helemaal niet aan toegekomen om jou en je vriendin heeeel veel succes en vooral een fantastische tijd toe te wensen! Fijn dat de eerste kennismakiing met Bangladesh goed is bevallen.
Groetjes,
Nora -
10 Februari 2015 - 12:35
Marion:
Met zo'n goede voorbereiding gaan jullie het helemaal maken in CHT!
PS: Kotaro heeft ook een magnum saké in zijn hutkoffer... -
10 Februari 2015 - 12:36
Natascha:
Hahah wat een heerlijk verhaal weer en wat een heerlijke vent lijkt mij dat inderdaad die Kotaro haha. Veel succes met jullie opdracht! -
10 Februari 2015 - 17:15
Jenny:
Zo ontzettend leuk geschreven Sun!
Ik kijk weer uit naar het volgend verslag.
X -
10 Februari 2015 - 18:40
Jan Fab :
Mooi verhaal man, fijn dat het goed gaat <3 -
10 Februari 2015 - 19:36
Gea :
ik geniet van je verhalen. Ik wens je nog veel mooie ervaringen toe die je vervolgens weer met ons kan delen! -
10 Februari 2015 - 20:17
Karin:
hey jongens! Leuk om jullie online te volgen! Super spannend allemaal! Geniet ervan! Liefs -
11 Februari 2015 - 07:06
Jenny Mithoe:
top verslag! Heel veel succes en boven alles veel plezier! Pas goed op elkaar.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
