Aangekomen.......
Door: Sunny
Blijf op de hoogte en volg Sunny
29 Januari 2015 | Bangladesh, Dhaka
Vertrokken met Emirates naar Dubai met de Airbus A380.
Holy shizzle wat is dat ding groot. Goede stoelen, lekker gegeten en een scherm waar je u tegen zegt (filmtip: Oscars search for happiness = aanrader).
Aangekomen in Dubai Airport kom je er achter dat Schiphol best klein is: je kan met een bus, metro of te voet naar verschillende 'Gates” a la London Heathrow style. De taxfree shops zijn bijzonder luxe, waar zelfs zonder tax de bedragen astronomisch zijn. We hebben het bij een lekkere fuit-pulpshake gehouden. Bij onze transit aangekomen dringt het tot ons door dat we echt in een ander werelddeel zijn gekomen. We zijn de enige 3 blanken bij de gate voor de vlucht naar Dhaka. We vliegen met een Boeing 737 en de vlucht was uitverkocht. Er passen een hoop mensen in een Boeing 737 kan je nagaan hoeveel we werden aangestaard. Niet op een vervelende manier, meer geïnteresseerd.
Aangekomen in Dhaka gelijk kunnen wennen aan het nieuwe tempo, deze ligt iets lager dan dat wij gewend zijn. Lang wachten bij de douane. Toen ik aan de beurt was begreep de beste man niet helemaal wat ik kwam doen. Gelukkig bracht de 'letter of recommendation' uitsluitsel en kreeg ik uiteindelijk de benodigde stempels om voorbij de douane te mogen.. Bij de bagageband kom je achter de creativiteit van mensen: waarom een tas gebruiken als je ook alles in een kleed kan wikkelen? Best handig. Ik had zo'n kleed nooit in m'n koffer kunnen vouwen. Wellicht iets om te onthouden voor de terugweg.
Het handige van ons uiterlijk is dat we opvallen. We zijn de gate nog niet uit of de VSO official stapt op ons af. Hij zag ons eerder dan wij hem. Vriendelijke goedlachse vent. Het valt mij sowieso op dat iedereen zo vriendelijk is en behulpzaam. Doet mij gelijk beseffen dat, omdat het mij opvalt, ik in Nederland het minder meemaak. De manier waar wij met vreemden omgaan en onze benadering. Iets om later over na te denken.
Dhaka is een grote, heiige maar vooral drukke stad. Ik ben wel wat gewend in het verkeer, maar hier ga ik mij echt niet aan wagen. Vergeet aparte rijbanen banen voor fietsers en auto's, vergeet gefixeerde rijbanen überhaupt. Alles gaat dwars door elkaar heen: fietsers, riksja's bussen, auto's, voetgangers enz. enz. Bengalen zijn meester in mechanica lijkt wel: bussen die bij ons al half verteerd op de sloop zouden staan, worden hier gereanimeerd tot vervoersmiddel. Sloopmodellen waar je echt met verbijstering naar zit te kijken dat het nog rijden kan. De toeter wordt hier gebruikt om te laten horen waar je zit, niet om je medeweggebruiker te attenderen op een fout in het verkeer.
De route naar ons appartementencomplex is dan ook een kakofonie van geluiden.
Aangekomen bij het complex worden we aangenaam verrast: de gezamenlijke eetruimte is op het dak met uitzicht over de gehele stad. Tevens blijkt dat er maandag al een groep van bijna 20 volunteers zijn aangekomen die ook via VSO in Bangladesh worden uitgezonden. Best lastig om na 28 uur gelijk voor een groep gesteld te worden om je voor te stellen en te vertellen wat je opdracht is. Daar men door had dat we net vers van het vliegtuig afgestapt waren, werd ons op het hart gedrukt eerst nog even tot rust te komen. Wat ik dan ook gelijk gedaan heb. Slaap is een van mijn grootste hobby's en dat had ik toch al 28 uur niet gedaan.
Na m'n power-napje van anderhalf uur was het tijd om te lunchen. Wij waren het eerst boven, de groep was nog in sessie. Wel borden, geen bestek. Dus vroegen we daarom. Werd gelijk gebracht. Hoe moet je anders rijst met lamsstoof of vis eten? Net begonnen aan ons lunch maal kwam de groep ook lunchen. Best een bijzonder gevoel om te beseffen dat wij de enige “toeristen” waren die met bestek aten: iedereen at alleen met zijn/haar rechter hand. Ok dan.
Grappig om te beseffen hoe snel je culturele gebruiken overneemt: bij het diner aten wij onze rijst met soepje en gekookt ei met gefrituurde courgette lekker met ons rechter handje.
Dag 1 overleefd, nu op naar de volgende.....
Holy shizzle wat is dat ding groot. Goede stoelen, lekker gegeten en een scherm waar je u tegen zegt (filmtip: Oscars search for happiness = aanrader).
Aangekomen in Dubai Airport kom je er achter dat Schiphol best klein is: je kan met een bus, metro of te voet naar verschillende 'Gates” a la London Heathrow style. De taxfree shops zijn bijzonder luxe, waar zelfs zonder tax de bedragen astronomisch zijn. We hebben het bij een lekkere fuit-pulpshake gehouden. Bij onze transit aangekomen dringt het tot ons door dat we echt in een ander werelddeel zijn gekomen. We zijn de enige 3 blanken bij de gate voor de vlucht naar Dhaka. We vliegen met een Boeing 737 en de vlucht was uitverkocht. Er passen een hoop mensen in een Boeing 737 kan je nagaan hoeveel we werden aangestaard. Niet op een vervelende manier, meer geïnteresseerd.
Aangekomen in Dhaka gelijk kunnen wennen aan het nieuwe tempo, deze ligt iets lager dan dat wij gewend zijn. Lang wachten bij de douane. Toen ik aan de beurt was begreep de beste man niet helemaal wat ik kwam doen. Gelukkig bracht de 'letter of recommendation' uitsluitsel en kreeg ik uiteindelijk de benodigde stempels om voorbij de douane te mogen.. Bij de bagageband kom je achter de creativiteit van mensen: waarom een tas gebruiken als je ook alles in een kleed kan wikkelen? Best handig. Ik had zo'n kleed nooit in m'n koffer kunnen vouwen. Wellicht iets om te onthouden voor de terugweg.
Het handige van ons uiterlijk is dat we opvallen. We zijn de gate nog niet uit of de VSO official stapt op ons af. Hij zag ons eerder dan wij hem. Vriendelijke goedlachse vent. Het valt mij sowieso op dat iedereen zo vriendelijk is en behulpzaam. Doet mij gelijk beseffen dat, omdat het mij opvalt, ik in Nederland het minder meemaak. De manier waar wij met vreemden omgaan en onze benadering. Iets om later over na te denken.
Dhaka is een grote, heiige maar vooral drukke stad. Ik ben wel wat gewend in het verkeer, maar hier ga ik mij echt niet aan wagen. Vergeet aparte rijbanen banen voor fietsers en auto's, vergeet gefixeerde rijbanen überhaupt. Alles gaat dwars door elkaar heen: fietsers, riksja's bussen, auto's, voetgangers enz. enz. Bengalen zijn meester in mechanica lijkt wel: bussen die bij ons al half verteerd op de sloop zouden staan, worden hier gereanimeerd tot vervoersmiddel. Sloopmodellen waar je echt met verbijstering naar zit te kijken dat het nog rijden kan. De toeter wordt hier gebruikt om te laten horen waar je zit, niet om je medeweggebruiker te attenderen op een fout in het verkeer.
De route naar ons appartementencomplex is dan ook een kakofonie van geluiden.
Aangekomen bij het complex worden we aangenaam verrast: de gezamenlijke eetruimte is op het dak met uitzicht over de gehele stad. Tevens blijkt dat er maandag al een groep van bijna 20 volunteers zijn aangekomen die ook via VSO in Bangladesh worden uitgezonden. Best lastig om na 28 uur gelijk voor een groep gesteld te worden om je voor te stellen en te vertellen wat je opdracht is. Daar men door had dat we net vers van het vliegtuig afgestapt waren, werd ons op het hart gedrukt eerst nog even tot rust te komen. Wat ik dan ook gelijk gedaan heb. Slaap is een van mijn grootste hobby's en dat had ik toch al 28 uur niet gedaan.
Na m'n power-napje van anderhalf uur was het tijd om te lunchen. Wij waren het eerst boven, de groep was nog in sessie. Wel borden, geen bestek. Dus vroegen we daarom. Werd gelijk gebracht. Hoe moet je anders rijst met lamsstoof of vis eten? Net begonnen aan ons lunch maal kwam de groep ook lunchen. Best een bijzonder gevoel om te beseffen dat wij de enige “toeristen” waren die met bestek aten: iedereen at alleen met zijn/haar rechter hand. Ok dan.
Grappig om te beseffen hoe snel je culturele gebruiken overneemt: bij het diner aten wij onze rijst met soepje en gekookt ei met gefrituurde courgette lekker met ons rechter handje.
Dag 1 overleefd, nu op naar de volgende.....
-
29 Januari 2015 - 20:44
Natascha Schumacher:
Super leuk om te lezen Sun en Kalien! Geniet!
xx -
29 Januari 2015 - 20:44
Natascha Schumacher:
Super leuk om te lezen Sun en Kalien! Geniet!
xx -
30 Januari 2015 - 07:15
Jenny Mithoe:
sunny! Wat kan jij leuk schrijven, net of je een boek leest waar je zelf de plaatjes bij bekend. Kan niet wachten op je volgende bericht. Heel veel plezier en pas goed op elkaar! Jen -
30 Januari 2015 - 08:03
Joost:
niet begonnen met de metro deze ochtend in de trein maar met een zeer fijn reisverslag, ben benieuwd naar de volgende avonturen! -
30 Januari 2015 - 10:03
Jenny:
Ohjooo!!! Heerlijk om te lezen.
Ik leef met jullie mee. Het lijkt wel het begin van een goede avonturen film.
X -
30 Januari 2015 - 16:23
Vellah:
Klinkt precies zoals het zou moeten klinken: dit is reizen. Veel plezier nog liefjes! -
31 Januari 2015 - 11:58
Ken:
Leuk beschreven verslag Sunny Onbewolkt. Geeft mij een dejavu gevoel. Jou eerste indrukken met Bangladesh verschillen niet zoveel met mijn eerste indrukken in thailand 4,5 jr geleden. Zoals je beschrijft hoe aziaten vreemden benaderen is idd ongehoort in Nederland. Ook wat betreft het verkeer had ik zoiets van hier waag ik me nooit aan. Nu 4,5 jaar later kachel ik overal heen, of op de motor, of met de auto. Het went en ik weet haast niet beter meer.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
